Svila, tkanina koja je vekovima nosila tišinu carstava, šapat molitve i dodir nebeske lakoće. U arapskom svetu, svila حرير „harīr“ nije samo materijal, već znak blagoslova, duhovne čistoće i božanske lepote.
Njena priča započinje na drevnom Putu svile, koji je spajao Istok i Zapad, od Kine, kroz Persiju i Arabijski poluostrvo, pa sve do Mediterana.
Karavani su nosili svilu zajedno sa tamjanom i smirnom, a u arapskoj tradiciji, svila je oduvek imala posebno značenje.
Najpoznatiji centri svile na Arabijskom poluostrvu bili su Jemen i Oman, gde su majstori tkanja spajali kineske i indijske tehnike s arapskim ornamentima. Kasnije, tokom osmanskog perioda, svila iz Damaska i Alepa postala je sinonim za raskoš i umetnost prefinjenog života.
U Kur’anu se pominje kao rajska odeća, a njena nežnost i sjaj simbolizuju čistoću srca, unutrašnju smirenost i duhovno prosvetljenje. Zato se u arapskoj kulturi često poklanjala svila kao znak poštovanja, ljubavi i molitve za blagostanje.